Mai Van Thillo (62) rolde via het oudercomité van gemeenteschool Klim Op in de politiek. “We engageerden ons in de vriendenkring van de school. Mijn man, Willy Mertens, werd zelfs voorzitter. Er werd een werkgroep opgestart om de schoolraad te installeren en Ria Cosyns en ik werden verkozen. Jos Ansoms (die veertig jaar lang burgemeester van Wuustwezel was, red.)vroeg me toen om bij de verkiezingen op te komen voor de plaatselijke CD&V. Ik heb lang getwijfeld.” Haar jawoord werd uiteindelijk het begin van een lange politieke carrière. In 1994 werd Van Thillo verkozen als gemeenteraadslid. Ook in 2000 was ze erbij. En toen Ria De Clerck-Oostvogels eind 2002 stopte als schepen, nam ze haar taken begin januari 2003 over.

“Ik ben verpleegkundige op de dienst intensieve zorg en was ook lid van de gezondheidsraad. De zachte sector heeft me altijd geïnteresseerd. Zo werd ik onder andere schepen van Cultuur en Erfgoed. De laatste tien jaar was ik ook schepen van Onderwijs.” 

Erfgoed nam tien jaar geleden toe aan belang. “Op erfgoedbeleid hebben we echt ingezet. Ik vond dit daarvoor al belangrijk, niet alleen voor onze gemeente maar voor de hele regio. Met acht gemeenten hebben we toen Erfgoed Voorkempen opgericht en ik werd voorzitter. We stelden beheersplannen op voor roerend en onroerend erfgoed en maakten van het inventariseren en het funerair erfgoed onze stokpaardjes. Een screening wees toen uit dat in Wuustwezel achthonderd panden in aanmerking komen voor erfgoed.”

Enkel verwezenlijkingen onder het beleid van Mai Van Thillo zijn de restauratie van de Sint-Willibrorduskapel, de renovatie van de Tiendenschuur en de poort van Koch en het religieus erfgoed op het domein van de franciscanessen.

Huis van het Kind

Het Huis van het Kind is Van Thillo’s kindje. Ze slaagde erin om alle diensten die iets met kinderen te maken hebben, te centraliseren in de vroegere Gasthuishoeve. Dit gebouw werd, met respect voor het verleden, gerenoveerd en uitgebreid. Het Huis van Kind van Wuustwezel werd onlangs nog door Vlaanderen aangeduid als typevoorbeeld van centralisatie. “Ik ben ook fier op de werking van de buitenschoolse opvang waar we alle neuzen in dezelfde richting hebben laten wijzen.”

Ook op cultureel vlak drukte Van Thillo haar stempel. Zo ontstond onder haar beleid Vlaanderen Feest, de Gedichtendag in samenwerking met de bib, de Toneelprijs Uilenspiegel samen met Jan Govaerts zaliger, de Suskewietprijs voor verdienstelijke Wuustwezelenaren op het vlak van cultuur en de reveil op de kerkhoven. Kroon op het werk was de theaterproductie De laatste brief’ ter gelegenheid van Wapenstilstand in 2018. “Daar kijk ik dankbaar op terug. Het werd een prachtige samenwerking met NSB, koren, academie, toneelverenigingen, historici en vele vrijwilligers.”

Handen uit de mouwen

Haar tofste periode beleefde Van Thillo toen ze schepen van Sport werd. “Ik haalde daar veel voldoening uit. Ik heb het dossier voor de sportaccomodatie Koch in Gooreind opgestart en zorgde ervoor dat de ruiters en de hondenschool een plaats kregen in sportpark Kattegat. Het is het resultaat van verenigingen die blijven volhouden om hun doel te bereiken.”

Mai Van Thillo was geen salonschepen. Ze was aanwezig op veel evenementen, soms zelfs om mee te helpen. Je zag ze tafels en stoelen klaarzetten, glazen wassen, soep koken, opruimen. “Dicht bij de mensen staan is belangrijk: zo leer je veel over hun wensen, problemen en dromen.” Ook op haar termijn als schepen van Onderwijs blikt ze tevreden terug. “Met het lokaal overlegplatform hebben we de scholen van alle netten op dezelfde lijn gekregen.”